من وقتی دلم گرفته٫٫٫

گاهی هیچ التیامی برای زخم روح نیست
دل،
عاجز از به آغوش کشیدن روح،
دوباره ذهن را تسلیم خود کرده
خاطرات مرور می شوند
چشم ها بی اختیار در برابر اشک ها،
غرق در باران خاطرات می شوند

و من٫٫٫

با تمام وجود تسلیمم